Van de redactie

My home is my castle...

Blok2C is nu vijf jaar bewoond, de zandpioniers van weleer zijn keurige flatbewoners geworden, het ECO-gehalte van de wijk is nu normaal bij alle nieuwbouw. Bij een gewone flat hoort geen ongewoon blad meer. De redactie van EnBloc legt na tien nummers dan ook de pen erbij neer. Op de website komt dus geen nieuwe redactionele inhoud meer. Wat er op blijft staan is een tijdloos beeld van ons blok. Deels bestaande uit de grote bewonersênquete van voorjaar 2002 en deel uit wat tijdlozer stukken uit het laatste papieren nummer van juni 2003. De e-mail nieuwsbrief blijft gewoon bestaan.

Stoppen op je hoogtepunt. Dat is de kunst. Een wijze les die de EnBloc-redactie hoog in het vaandel heeft staan. Maar, net als de Rolling Stones, dat hoogtepunt kan nog wel eens heel lang aanhouden. Dus hebben we ervoor gekozen net zo lang door te gaan tot Blok 2C af zou zijn, een keurig gewoon flatgebouw zoals er zovelen zijn. En een keurig gewoon flatgebouw zoals er zovelen zijn heeft niet per sé een eigen krantje met een oplage van 99 en daarnaast ook nog eens een website nodig.
Dat was in de beginperiode nog wel anders, 99 huishoudens trokken een nieuw betonblok binnen, omgeven door een zandvlakte. Dat moest nog wat sociaal cement tussen gesmeerd worden, een dorpsgevoel gekweekt, diepe kennis gemaakt worden. Wat de Waterspiegel probeerde te zijn voor de hele wijk, was EnBloc op een wat eigenzinniger wijze voor Blok2C: een verbindend element.
En nu, Blok2C is vijf jaar bewoond, moet de redactie toegeven dat ze zich niet aan haar eigen woord gaat houden. We stoppen ermee, maar te vroeg. Het blok blijkt nog steeds niet af. Nog altijd is het blok niet volledig opgeleverd, nog altijd zijn er lekkages en anders begeeft de waterleiding het wel. En dan natuurlijk de daklijst, die maar niet op zijn plaats wil komen. Als de redactie daarop zou moeten wachten dan had zij de VUT-gerechtigde leeftijd (als die dan nog bestond) reeds lang bereikt.

The sky is the limit, dat is waar, maar alles is natuurlijk relatief in het poldermodel. Tussen de balkons en die sky stond toch altijd al een daklijst gepland? De redactie wil achteraf ook wel af van de balkons van de bovenburen, maar gezien het feit dat de laagste van ons op 3-hoog woont zou dat heel wat bovenliggende bewoners hun balkon kosten. Ophangen dus dat ding!
Of met z'n allen besluiten dat we er voor goed vanaf willen en de flat met zijn omhooggrijpende betonnen zuilen op de monumentenlijst laten plaatsen als een herdenkingsmonument van het bombardement op Dresden.

De redactie

monument voor Dresden?

Heet nieuws, roddels of een nieuwe baby voor de e-mail update? Mail ons: redactie@blok2c.nl

Peter Kokosky-Deforchaux

Martin Kamans

Diego Pos

Illustraties: Carla Neefjes