|
Tijd van gaan...
Na vijf jaar houden Simone en Theo het voor gezien op de 7e en achtste
verdieping van Blok2C. Teleurgesteld, uitgekeken of wellicht toch met
een beetje weemoed?
De EnBloc doorgrondde hun zieleroerselen.
Voordat
ze hier kwamen wonen zaten ze in de Watergraafsmeer. Een kleinere woning,
maar wel met een tuin van 70 m2. Eerst zochten ze in de Watergraafsmeer,
uiteindelijk liepen ze tegen de ECO-wijk op. Ze wilden wel nieuwbouw,
maar wel in de stad. Het bijzondere van de wijk trok ze ook aan.
Eco-gevoelens? Nou, dat viel best tegen, de woning was gewoon groter en
het autovrij verhaal klonk wel goed als je kleine kinderen hebt. Wel een
twijfelpunt was het loten om de parkeerontheffing. Maar Theo was optimistisch
en gokte dat ze wel ingeloot zouden worden. Nou, mooi niet dus. Gelukkig
werkte hij hard en kwam pas ’s avonds thuis na het eind van de betaalde
parkeertijd en ging in de ochtend tijdig weer op pad. Totdat de avond
ook betaald parkeren werd.
In Oosterbeek (bij Arnhem) zal dat probleem zich niet voordoen. Daar hebben
ze een garage. En krijgen een nieuwbouwhuis van vier verdiepingen, ongeveer
grenzend aan de uiterwaarden. En heeft Simone weer een tuin. Ze heeft
één jaartje een ‘GWL-tuintje’ gehad, maar dat kon toch niet
echt op tegen de herinnering aan 70m2.
Wat is er dan zo tegengevallen dat ze Blok2C de rug toekeren? Behalve
het verkeerslawaai dat Theo in het begin erg wennen vond niet veel. Maar
Theo wilde graag terug naar de buurt waar hij vandaan kwam, uiteindelijk
bleek hij slechts een tijdelijke Amsterdammer te zijn, nooit diep geworteld.
Als je dan weer door de bossen liep of langs de uiterwaarden... tja, daar
kan een stadspark toch niet tegenop.
Maar gelukkig: het afscheid valt ook zwaar. Ze zullen het vertrouwde gevoel
van de gang op de zevende missen, het intensieve contact met veel van
de buren. Een merkwaardig soort tegenstrijdigheid: bij hun vertrek uit
de grote stad richting dorp gaan ze het dorpspompgevoel van die gang juist
missen.
de nieuwe achtertuin...
|