Redactioneel
Bestuur
Service

Wie zijn wij?
De Groene Meetlat
Architectuur
De Knutselhoek
Tupperware
Politiek
ECOverpeinzingen
De pen van...
Bouwfraude Blok2C?
Vreemde ogen
Enquete uitslag
Wortel Bob
Moordkuil
Bouwfoto's
Bouwfoto's 2
Oude GWL foto's
Bolle Buiken in de bouw
Tijd van gaan...
Tijd van komen...
Westergaskunst

The female touch...

Geen glazen plafond in blok2C, maar een grasdak. Maakt dat het blok en de wijk anders dan anders? Of is het eigenlijk alleen maar meer van hetzelfde? De redactie laat ieder nummer een wisselende 'Lady' aan de pen, die het leven in de wijk beschouwt vanuit die specifiek vrouwelijke perceptie. Het woord is aan... Esther Storm.

Wij gaan verhuizen! Afscheid van Amsterdam, van de Staatsliedenbuurt, van het GWL-terrein, van ons appartement. Ik heb er lang naar uit gekeken en nu het bijna zover is, weet ik dat ik deze plek ga missen.
Tien jaar lang heb ik met plezier in Amsterdam gewoond, maar toen onze oudste zoon Jescher eenmaal geboren was, kwam het verlangen naar een rustiger woonomgeving. We kwamen uit Buitenveldert, waar we heerlijk rustig woonden. Aan het lawaai van de Haarlemmerweg moest ik erg wennen. Overdag heb je er eigenijk geen last van, maar 's nachts het raam niet open kunnen zetten, vind ik toch wel erg vervelend.
Waar ik ook aan moest wennen, waren de regels waar je je als appartementsbezitter aan moet houden. Je koopt een recht, geen woning waar je alles mee kunt doen. Ik heb niet echt last gehad van de regels in het huishoudelijk reglement, maar de aanbouwtjes op de begane grond en het schilderen van het beton op de balkons zijn mijns inziens geen zaken die in een VVE-vergadering besproken dienen te worden. Dat soort aanpassingen moeten gewoon kunnen.
Laatst las ik in een verslag dat het afgelopen moest zijn met het ophangen van de was aan de balkons. Zo te zien zijn er maar weinig mensen die hun was buiten hangen en ik ben er één van. Wij hebben bewust geen wasdroger, maar het gevolg daarvan is wel dat ik graag de was buiten hang. Ik ben best gevoelig voor het argument dat het voor de bewoners van de begane grond vervelend is om knijpers en wasgoed van de bovenburen in hun tuin te vinden. Toch is dat gewoon een kwestie van goed opletten bij het ophangen of afhalen van de was. Ik weet niet of dit de reden is om het te verbieden, maar ook als het om 'het zicht' zou gaan, dan nog zou ik me er niet aanhouden. Die regelzucht gaat me echt te ver.

In het begin moest ik ook wel lachen om het eco-gehalte van deze buurt. Toen het plein nog niet was bestraat, werd er veel vuil op straat gezet dat er niet hoorde. En omdat het toch al zo'n rotzooitje was, gooide iedereen zijn troep er maar bij, zoals bijvoorbeeld een oude koelkast waarvoor het grof vuil gebeld had moeten worden. Later hoorde ik medeflatbewoners zeggen dat 'wij' het toch echt niet waren die er zo'n troep van maakten. Dat waren 'anderen', die hier niet hoorden. Haha, ik heb ze wel gezien hoor, de buren die zo hun grof vuil erbij dumpten.

En toch ga ik dit alles missen. Nu de verhuizing echt in zicht komt, bedenk ik me hoe de mensen in Hilversum zullen zijn. Of we ons er wel thuis zullen voelen. We hebben bewust voor Hilversum gekozen, we willen niet in een kleinere gemeente in het Gooi wonen want een beetje reuring moet er toch wel zijn. En ik wil ook op de fiets mijn Turkse brood en geitekaas kunnen halen.
Overigens gaan we niet bepaald in een linkse buurt wonen. Als daar betaald parkeren wordt ingevoerd, en die plannen zijn er, kunnen we 3 (!) parkeervergunningen krijgen (per huishouden). Toen ik op Jeschers nieuwe school vroeg of er ook allochtone kinderen op zaten, kreeg ik als antwoord: "Maar mevrouw, die wonen niet in deze buurt".
Ik zal er erg aan moeten wennen, overal witte mensen om me heen. Hoewel ik zelf inmiddels in mijn denken en doen behoorlijk 'wit' ben, voel ik geen Hollander. Ik ben half-Indisch en zal dat ook altijd blijven. Ik vind het prettig om in een omgeving te wonen waar allerlei culturen met elkaar samen leven. Jescher heeft nu meer allochtone dan autochtone vriendjes en dat vind ik zeer waardevol.
In Hilversum zal dat helaas snel veranderen.

Dat we de Staatsliedenbuurt verlaten doet me niet zoveel, dat we uit Amsterdam vertrekken valt me zwaarder dan ik dacht. Ik ben zo gewend dagelijks dwars door de stad naar mijn werk te fietsen. Over het Leidseplein, langs de Amstel. Die prachtige vergezichten over de Amstel door alle jaargetijden heen. Ik zal het zeker missen. Maar ook in een ander opzicht valt het afscheid zwaar. Arne en ik hebben elkaar hier leren kennen, onze drie kinderen zijn er geboren en de middelste zal er altijd blijven. Zijn laatste rustplaats in de Watergraafsmeer zal ons nog regelmatig naar Amsterdam brengen. Het is voor mij ook een emotioneel afscheid van Amsterdam. Arne en ik hebben hier samen veel meegemaakt. Hilversum wordt voor ons misschien wel een soort nieuw begin.

Esther Storm (265 A)