Redactioneel
Bestuur
Service

Wie zijn wij?
De Groene Meetlat
Architectuur
De Knutselhoek
Tupperware
Politiek
ECOverpeinzingen
De pen van...
Bouwfraude Blok2C?
Vreemde ogen
Enquete uitslag
Wortel Bob
Moordkuil
Bouwfoto's
Bouwfoto's 2
Oude GWL foto's
Bolle Buiken in de bouw
Tijd van gaan...
Tijd van komen...
Westergaskunst

column door Sri Rana Fokanapalo

Afscheid nemen geeft de mens een gevoel van weemoed, een lichte mate van verdriet, verzacht door de zoete herinnering aan mooie voorbije tijden. Zo ook het afscheid nemen van de EnBloc, de prettige herinnering aan de tijd dat het nog pionieren was in Blok 2C. Das war einmal....

Het is een gevoel van alle tijden en alle plaatsen. Een beetje Dukkha (lijden), maar bovenal Karma. Laat het dan een troost zijn voor de ontheemde Blok2C-er dat de reïncarnatie niet alleen geldt voor mensen, maar ook voor planten, dieren en stoffelijke zaken. Zoals een mens terug kan keren als dier of zelfs als steen, zo kan ook een tijdschrift in een volgend leven een andere gedaante aannemen. Het is de mens niet gegeven de kosmische wetten van de reïncarnatie te doorgronden, maar in algemene zin kan worden gesteld dat een leven dat gewerkt heeft aan de ontwikkeling van een hoger bewustzijn reïncarneert in een hogere vorm, terwijl de sterveling die botweg zijn eigenbelang achterna heeft gehold een wederkomst in lagere regionen tegemoet kan zien.

In het geval van het periodiek EnBloc waar we nu afscheid van gaan nemen kan gezegd worden dat het altijd het belang en welzijn van die 99 huishoudens en de hele Eco-wijk in gedachte heeft gehad. Het was een periodiek waarin ruimte was voor spirituele overpeinzing middels deze rubriek. Gezamenlijk hebben we aan de hand van mijn wijze lessen gemediteerd en gechant voor een betere wijk en geprobeerd de kosmische vibraties in een gunstig equilibrium te krijgen. En ik durf rustig te stellen dat zonder alle activiteiten van de EnBloc (en mijzelf natuurlijk) de wijk een heel wat minder goede aura reading zou hebben gehad.

Dus, beste lezer, treur niet langer, maar verheug u: de EnBloc gaat een stralende reïncarnatie tegemoet. In wat, daar kunnen we slechts over speculeren. Een nieuw park? Een nieuwe wijkregisseur? Een nieuwe bewoner? Of zou (zeer goed denkbaar) de vervulling van het bestaan reeds zo ver zijn gevorderd dat de verlichting reeds nabij was? Nog één incarnatie als lichtkrant aan de beroemde gevellijn en daarna het eeuwige?

Om mani padme hum ....
Het ga je goed Enbloc